Het kleine geluk in de buurt
vlnr: Tygo, Patricia Caspers, Marieke van 't Hul, kat Cleo, Noa en hond Vinn.
TEYLINGEN - Geluk komt in veel vormen. Je hebt persoonlijk geluk, je kan geluk hebben met iets en je kan gelukkig zijn met de buurt waar je woont. Uit onderzoek blijkt dat de leefomgeving voor een groot deel bepaalt of iemand vindt dat hij of zij een gelukkig leven leidt. De overheid weet dat, maar er zit een grens aan de moederlijke rol die zij kan spelen.
Door Roy Hazenoot - 22-7-2016, 9:31 (Update 22-7-2016, 13:46)
Wel faciliteren, maar niet initiëren, dat is de mening die gemeente Teylingen heeft over buurtinitiatieven. Om inwoners te helpen met het op poten zetten van activiteiten, heeft de gemeente een functie in het leven geroepen: wijkregisseur. Sinds een jaar vervult Marieke van ’t Hul deze rol. ,,Ik heb de leukste baan bij gemeente Teylingen.’’
Van ’t Hul houdt zich fulltime bezig met particuliere initiatieven. ,,Ik sta de hele dag in contact met inwoners. Zij komen naar mij toe met leuke ideeën. Ze willen de wereld een stukje mooier maken. Ik krijg daar zoveel positieve energie van.’’
Mensen komen met allerlei initiatieven op de proppen. Van buurtbarbecues tot complete zorgcorporaties. ,,Wij hebben veel expertise in huis. Ik probeer die te koppelen aan de projecten. Neem als voorbeeld iemand die een leuke tuin wil maken op gemeentegrond. Bij de gemeente is er altijd iemand die weet welk plantje waar het beste groeit.’’
Draagvlak
Van ’t Hul bekijkt ook of een project kans van slagen heeft. ,,Ik wil eerst weten of er draagvlak is. Bij een tuin is de buurt soms faliekant tegen. Als dat niet zo is, gaan we aan de slag. We geven mensen geld om plantjes te kopen en zorgen voor goede afspraken tussen de bewoners en degenen die de gemeentegrond onderhouden. Het is natuurlijk zonde als de planten die je net hebt neergezet, worden weggeschoffeld.’’
Jan Burgmeijer: „We zijn in 2012 met fietsmaatjes begonnen. Dat is gekomen door een tante die in Zwitserland woont. Dankzij een duofiets heeft ze na lange tijd weer op de fiets gezeten. Wij wilden dat ook doen in Warmond, voor mensen die fietsen leuk vinden maar het niet meer kunnen. Het beginnen van Fietsmaatjes was best complex. Je moet een stallingsplek, vrijwilligers, toegangspasjes en meer regelen. Gelukkig kregen wij hulp van de wijkregisseur, Welzijn Teylingen en de katholieke kerk. Iedereen is dolenthousiast. Sommige koppeltjes worden echte maatjes. De 105-jarige en oudste inwoner van Teylingen zei laatst tegen de burgemeester dat het fietsen het leukste uitje van de week is.”
Van ’t Hul vindt dat de ’sociale cohesie’ groeit door de projecten. ,,Het effect is uiteindelijk groter dan alleen een leuke tuin. Buurtbewoners werken samen en leren elkaar kennen. Dat heb je niet als de gemeente alles regelt. Het is mooier als de burger zich ermee bemoeit.’’
,,Het is moeilijk om voor iemand anders te spreken, maar ik denk dat inwoners gelukkiger zijn als ze invloed hebben. De mensen hebben een ongelofelijke drijfveer. Ze willen er echt iets moois van maken. Het is fantastisch dat Teylingers zich naast hun werk inzetten voor de buurt. Dat vind ik knap.’’
De twee punten die Van ’t Hul aansnijdt, iets moois maken en de sociale cohesie, komen samen in het project van Patricia Caspers. Zij is onlangs in de nieuwbouwwijk Hooghkamer in Voorhout komen wonen. Er is nog weinig groen. Zo’n wijk kan soms wat sfeerloos overkomen. Caspers is daarom een pluktuin begonnen. ,,Ik was een van de eersten die hier kwamen wonen. De struiken die hier zijn neergezet, waren helemaal niet leuk. Ik heb toen de gemeente gebeld en gezegd dat ik een leuk idee heb.’’
In plaats van het saaie ’gemeentegroen’ heeft Caspers in de strook van twee meter breed en 26 meter lang naast haar huis kruidenplanten en vruchtenbomen geplant. ,,Wij dachten op een gegeven moment dat een vogel de frambozen pikte. Toen we het in de gaten gingen houden, bleek het een buurjongetje te zijn. Dat is precies de bedoeling van de tuin.’’
,,We hebben hierdoor meer contact met buurtgenoten. Als ik bezig ben in de tuin komen mensen me allerlei dingen vragen. Dat is wel grappig’’, zegt Caspers. ,,Ik kan dit echt iedereen aanraden. Je heb geen saaie planten naast je huis staan, je bent met je buren dingen aan het doen en je kan kinderen ook wat leren. Die weten soms niet dat een appel aan een boom groeit.’’